تقریبا هیچ سالی یک سیزده بدر واقعی رو تجربه نکردم ، الان هم دیگه علاقه ای ندارم . یاد سیزده بدر  اون سالی افتادم که از خانواده ی پنچ نفریمون فقط من و خانم مادر در خونه تنها بودیم و هیچ کدوم از خانواده های ماشین دار پدر و مادر _ عمو ، عمه ، دایی ..._ یکی خبر ما رو نگرفتند که مثلا باقالیمون به چند من ؟؟ البته ما خودمون ماشین داریم یه نیسان که آقای پدر باهاش کار می کنه بنابراین اکثرا خونه نیست ، مثل 13 بدر همون سال ....! خلاصه همیشه که به این خاطرات فکر می کنم مصداق " تو این دور و زمونه چشم ، چشم رو وصال نمیده " برام  روشن تر میشه ..